Dr. Wendy Unger, immunoloog, ErasmusMC, Rotterdam studeerde in 1999 af als medisch bioloog aan de Radboud Universiteit te Nijmegen. In 2004 promoveerde zij op het proefschrift getiteld ‘Regulatory T cells: key players in nasal tolerance’ (VUmc). Als post-doc deed zij onderzoek naar dendritische cel en T cel modulatie (Afd. IHB, LUMC en afd. MCBI, VUmc). Kennis verkregen uit fundamentele vraagstellingen heeft zij toegepast op onderzoek naar het genereren van de juiste vaccin formulering om immuun responsen bij patiënten met Type 1 Diabetes, Multiple Sclerosis en kanker in de gewenste richting te sturen.|
Sinds 2015 is zij groepsleider van de sectie “Infection&Immunity” op lab Kindergeneeskunde van het Erasmus MC. Het onderzoek van haar groep is gericht op longontsteking bij kinderen. Huidige niet-invasieve diagnostische testen om de veroorzaker van een longontsteking vast te stellen kunnen zowel virale en bacteriële infecties niet van elkaar onderscheiden, als dragerschap van invasieve infectie. Als mogelijk nieuwe diagnostische test onderzoeken wij of een subset van monocyten in het bloed kan weergeven welke infectie in longweefsel geschiedt. Hiervoor wordt de inhoud van deze monocyten gescand op aanwezigheid van pathogene resten met behulp van flowcytometrie. Luchtweginfecties kunnen resulteren in neurologische complicaties zoals encefalitis en het Guillain-Barré-syndroom. Kruis-reactieve antistoffen tegen glycolipide structuren van de ziekteverwekkers zijn hierbij belangrijke. Wij proberen te begrijpen hoe en wanneer deze auto-immune B-cel reacties ontstaan, wat kan leiden tot snellere en betere diagnose van deze patienten groepen en nieuwe aanknopingspunten voor therapie. Een derde tak van ons onderzoek is gericht op interventiestrategieën zoals vaccinatie, met speciale focus op de toedieningsroute van vaccins (intra-dermaal; mucosaal).
Dr. Gerben Ferwerda, internist-onderzoeker, heeft zijn opleiding tot arts aan de Faculteit der Geneeskunde van de Vrije Universiteit in Amsterdam gedaan (cum laude). Daarna vervolgde hij zijn opleiding tot arts-onderzoeker, een combinatie van de opleiding Interne Geneeskunde en promotie-onderzoek, aan de Radboud universitair medisch centrum in Nijmegen. Tijdens deze periode heeft hij ook gewerkt aan de Sir William Dunn School of Pathology, Oxford University, UK. Na het afronden van zijn promotieonderzoek over ‘cross-talk of inflammatory pathways for pathogen recognition’ aanvaardde hij een fulltime functie als senior-onderzoeker bij het Laboratorium Kindergeneeskunde Infectieziekten (LKI) van de Radboud umc in 2009. In het LKI leidt hij het onderzoek naar respiratoire virale infecties. De belangrijkste focus van deze groep is (primair) ernstige luchtweginfecties bij jonge kinderen. Het doel is om de aangeboren immunologische mechanismen te begrijpen die ten grondslag liggen aan de ontwikkeling van een ernstige ziekte. Hiervoor is een regionaal klinische netwerk opgebouwd en een biobank aangelegd met samples van jonge kinderen (<12 maanden) met een acute lage luchtweginfectie. Door het combineren van transcriptoom analyse van leukocyten met functionele immunoassays zijn er inflammatoire pathways die betrokken zijn bij een ernstig ziekte beloop en potentiele nieuwe biomarkers geidentificeerd. Dit onderzoek is uitgevoerd binnen het VIRGO consortium (www.virgo. com).Op basis van deze bevindingen lopen er momenteel twee onderzoekslijnen:
- Het effect van maternale antilichamen op de inductie van de (aangeboren) immuunresponse tijdens (primair) RSV infecties bij jonge kinderen.We bestuderen dit in het kader van de ontwikkeling van maternale vaccinatie.
- De rol van koloniserende bacterien van de luchtwegen (microbioom) in de inductie de aangeboren immuun-response tijdens acute lagere luchtweginfectie en het effect hiervan op de ernst van de ziekte. Het begrijpen van deze mucosale immuunrespons gedurende virale infecties wordt gebruikt voor de ontwikkeling van nieuwe diagnostische en prognostische tests.
Prof. Dr. Christine Stabell Benn: Universiteit van Zuid-Denemarken Hoogleraar Global Health. Arts, hoofd van het Bandim Health Project en centrumleider voor het onderzoekscentrum voor vitaminen en vaccins en professor in Global Health aan de Universiteit van Zuid-Denemarken. Haar onderzoek richt zich op gezondheidsinterventies en hun effect op de algehele gezondheid in het echte leven.
Prof. Dr. Liam O'Mahony: Ontving zijn BSc in Microbiology van University College Cork, Ierland in 1994 en zijn PhD in Immunology werd in 1998 uitgereikt door Trinity College Dublin, Ierland. Daarna voerde hij post-doctoraal onderzoek uit bij de afdeling Microbiologie, University College Cork, Department of Medicine, University College Cork en de Digestive Diseases Division, UCLA. Hij was hoofdonderzoeker bij het Alimentary Pharmabiotic Center, University College Cork, van 2003 tot 2008. Van 2009 tot 2018 was hij hoofd van Molecular Immunology aan het Zwitserse instituut voor allergie en astma-onderzoek, Universiteit van Zürich, Zwitserland . Hij is momenteel de Prof. of Immunology bij de afdelingen Geneeskunde en Microbiologie, APC Microbiome Ireland, National University of Ireland, Cork, Ierland. Hij is momenteel lid van het EAACI-uitvoerend comité en is associate editor van Allergy. Zijn onderzoeksinteresses zijn gericht op de moleculaire basis voor microbe- en metabolietmodulatie van mucosale inflammatoire responsen. In het bijzonder onderzoekt O'Mahony de basismechanismen waarmee microben allergische sensibilisatie beïnvloeden in de darm, huid en longen.
Dr. Nico (N.G.) Hartwig, is kinderarts sinds april 1995. Na gestudeerd te hebben in Amsterdam (UvA) ben ik in 1992 gepromoveerd in Leiden op het onderwerp: Congenitale afwijkingen bij miskramen. Vervolgens ben ik in opleiding gegaan tot kinderarts in het ErasmusMC- Sophia en heb mij binnen kindergeneeskunde verder gespecialiseerd op het gebied van infectieziekten en afweerstoornissen. Tijdens mijn loopbaan als kinderarts ben ik erg gepassioneerd geraakt voor het medisch onderwijs en ben actief betrokken geweest bij de curriculum vernieuwingen in het Erasmus MC.
In november 2012 heb ik de overstap gemaakt naar het Sint Franciscus Gasthuis om meer te kunnen doen aan de opleiding voor co- assistenten en arts-assistenten Kindergeneeskunde. Op deze wijze kan ik nu de vruchten zien van de veranderingen die in de loop der tijd zijn doorgevoerd. Binnen mijn werk als kinderarts wil ik zorg optimaliseren voor kinderen met zeer frequente infecties en voor kinderen met koortssyndromen, zoals onder andere FMF: Familial Mediterranean Fever.
Dr. Patricia (PCJ) Bruijning-Verhagen, na zeven jaar klinische werkervaring en medisch specialistische training, begon mijn carrière in onderzoek met mijn MSc Epidemiology-proefschrift aan de McGill University in Montreal over nosocomiale rotavirusinfecties. Epidemiologie en vaccinatie van Rotavirus vormen sindsdien de kern van mijn onderzoek, van observationele studies over ziekenhuisopnamen van rotavirussen en het identificeren van de belangrijkste risicogroepen, tot gezondheidseconomische evaluatie van universele en gerichte rotavirusvaccinatie, en meest recent tot de Risk-Group Infant Vaccination Against Rotavirus-project (RIVAR-studie).
Dit grote, multicenter project waarvoor ik de onderzoeksgroep voorzie, implementeert pilots rotavirus vaccinatie in secundaire pediatrische zorg voor medische doelgroepen om impact en effectiviteit te evalueren. De inschrijving begon in december 2014. Sinds mijn promotie in januari 2013 omvat mijn onderzoeksgebied ook andere veel voorkomende kinderinfecties met een grote impact op de volksgezondheid (luchtweginfecties, gastro-enteritis en dengue). Mijn volksgezondheidsonderzoeksgroep onderzoekt hun ziektelast, identificeert risicofactoren en voorspellende kenmerken, of evalueert bestaande preventiestrategieën, zowel bij de algemene pediatrische populatie als bij specifieke medische doelgroepen. In samenwerking met het RIVM is onlangs een gezamenlijk project gestart voor de optimalisatie van het nationale immunisatieschema voor premature baby's (PRIEMA-studie). In 2015 ontving ik een VENI-beurs voor het bestuderen van rotavirustransmissie in huishoudens met jonge kinderen en de mogelijke impact van rotavirusvaccinatie op populatieoverdracht.
Prof. Dr. Rudi Westendorp is hoogleraar ouderengeneeskunde in Leiden en aan de universiteit Kopenhagen. Hij studeerde geneeskunde aan de Universiteit Leiden en specialiseerde zich daar ook tot internist. Hij promoveerde in 1993 aan de Leidse universiteit en werd er in 2000 benoemd tot hoogleraar verouderingsonderzoek. In 2015 verwierf hij in hetzelfde onderzoeksgebied een hoogleraarschap aan de Universiteit van Kopenhagen. Hij is co-auteur van een vijfhonderdtal wetenschappelijke artikels over veroudering en een van de meest geciteerde auteurs over het onderzoek in Europa.
Westendorp zetelt als lid van de wetenschappelijke adviesraad van het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut en het Center for Healthy Ageing in Kopenhagen beide sinds 2009, en van het Max Planck Institute for Demographic Research in Rostock sinds 2010.
Westendorp is ook auteur van de populair-wetenschappelijke werken Oud worden zonder het te zijn (2014) en Oud worden in de praktijk (2015). Van deze boeken verschenen intussen vertalingen in onder meer het Engels, Duits en Italiaans.
Prof. Dr. Debbie van Baarle: studeerde Biomedische Wetenschappen aan de Rijksuniversiteit Leiden, deed haar promotieonderzoek aan de Universiteit van Amsterdam (NL), en werkte als senior stafmedewerker bij Sanquin Research in Amsterdam (2000-2004) en het Universitair Medisch Centrum Utrecht (2004-2008), waar ze in 2008 werd benoemd tot universitair hoofddocent bij de afdeling Immunologie en Interne Geneeskunde en Infectieziekten. Haar onderzoeksinteresse ligt in het karakteriseren en identificeren van de kritische functies van de T-cel respons die geassocieerd zijn met 'bescherming' tegen virale infectie of ziekteprogressie. Haar belangrijkste wetenschappelijke bijdragen zijn de functionele en fenotypische karakterisering van virus-specifieke CD8+ en CD4 cluster of differentiation 4 + T-cellen in chronische virale infecties geweest, waarvoor ze in 2006 de Beijerinck Premie (€ 50.000) van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen )heeft gekregen. In 2007 kreeg ze een 'high potential' award van de Universiteit Utrecht, een stimuleringssubsidie gericht op excellente onderzoekers, om functionele aspecten van de humane leukocyten antigen (HLA)-T-cel interactie te bestuderen samen met dr Dokter . C. Kesmir. In 2011-2012 was ze een bezoekend hoofddocent bij het ‘Immune Disease’ instituut, Harvard Medical School in Boston, USA United States of America , waar ze het potentieel van RNAi onderzocht om infectie op de mucosale-interface te voorkomen. Met ingang van september 2013 leidt ze de afdeling Immuunmechanismen van het Centrum Infectieziektebestrijding, Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Debbie van Baarle is (co-) auteur van 112 peer-reviewed papers, die ongeveer 4000 keer zijn geciteerd, en heeft 17 promovendi begeleid.
Dr. Roderick P. Venekamp, huisarts-onderzoeker aan het Julius Centrum, UMC Utrecht. Na zijn opleiding tot basisarts aan de faculteit Geneeskunde van de Universiteit Utrecht en het UMC Utrecht, was hij sinds maart 2008 werkzaam als arts in opleiding tot huisarts en onderzoeker (AIOTHO) bij het Julius Centrum, UMC Utrecht. Tijdens dit traject voltooide hij een master opleiding tot klinisch-epidemioloog (postgraduate MSc Clinical Epidemiology) aan de Universiteit Utrecht. Na zijn promotie in 2012, werkte hij tot september 2014 als postdoctoraal onderzoeker bij het Julius Centrum. Sedert dien combineert hij zijn klinische werk als huisarts met een positie als Assistant Professor bij het Julius Centrum. Tevens is hij als Honarory Senior Research Associate verbonden aan EvidENT, Ear Institute, University College London.
De belangrijkste focus van de onderzoeksgroepen waar hij aan verbonden is, betreft (het optimaliseren van de preventie en behandeling van) veelvoorkomende (bovenste) luchtweginfecties, en in het bijzonder otitis media. In deze hoedanigheid is hij onder andere betrokken bij projecten naar het optimaliseren van pijnbestrijding bij kinderen met een acute middenoorontsteking, de beste behandeling van kinderen met een acuut ontstaan loopoor, het identificeren van subgroepen met bovenste luchtweginfecties die baat hebben bij antibiotica, de impact van pneumokokkenvaccinatie op het voorkomen van acute middenoorontsteking en de impact van (herhaalde) influenzavaccinatie bij kinderen met onderliggende aandoeningen op het voorkomen van (bovenste) luchtweginfecties. Hiertoe verwierf hij met zijn onderzoeksgroepen diverse (internationale) subsidies, waaronder recent een prestigieuze persoonsgebonden subsidie (ZonMw Veni). Hij is tevens als Editor verbonden aan zowel Cochrane Acute Respiratory Infections (ARI) als Cochrane ENT.
Dr. Ted van Essen: was tot december 2015 huisarts in Amersfoort. Hij deed wetenschappelijk onderzoek in het UMC Utrecht over de griepprik en houdt lezingen over gezond ouder worden. Daarnaast is Dokter Ted wekelijks te zien in Tijd voor MAX en te horen op radio 5 in Tijd voor Max radio.
Prof. Dr. Marc Bonten: verdiende zijn MD (1991) en PhD ("de rol van kolonisatie van het bovenste deel van het darmkanaal in de pathogenese van ventilator-geassocieerde pneumonie, 1994) aan de Maastricht University Medical School, Nederland. Hij registreerde zich als internist in 2000, als specialist infectieziekten in 2002 en als klinisch microbioloog in 2008, allen bij het Universitair Medisch Centrum Utrecht, Nederland. Sinds augustus 2008 is hij hoofd van de afdeling Medische Microbiologie en leidt hij de onderzoeksgroep voor besmettelijke Ziektepidemologie van het Julius Centrum voor Gezondheidswetenschappen en Eerstelijnszorg, beide aan het UMC Utrecht, waar hij sinds 2002 hoogleraar moleculaire epidemiologie van infectieziekten is Hij was een hoofdonderzoeker in vele grootschalige epidemiologische studies en door onderzoekers geïnitieerde gerandomiseerde studies naar preventie en behandeling van infectieziekten. Zijn ervaring omvat het volledige spectrum van epidemiologische onderzoeksontwerpen, waaronder klinische onderzoeken, cohorten, case-control studies en wiskundige modellering om antibioticaresistentie en infectiepreventie te bestuderen. Specifieke onderzoeksinteresses omvatten de epidemiologie van antibioticaresistente bacteriën zoals VRE, MRSA en MDR Enterobacteriaceae, selectieve decontaminatie bij patiënten op de intensive care, preventie van ventilator-geassocieerde pneumonie, behandeling van community-acquired pneumonia en preventie en behandeling van community-acquired pneumonie longontsteking.
Sinds 2016 is hij de wetenschappelijk directeur van het onderzoeksthema "Bestrijding van antimicrobiële resistentie" van het Nederlands Centrum voor de Gezondheid (NCOH; www.ncoh.nl).
Sinds 2017 is hij voorzitter van het focusgebied Infection & Immunity bij het UMC Utrecht en bestuurslid van het Nederlands Antibiotic Development Platform (NADP; www.nadp.nl).
Prof. Dr. Nigel Curtis is een wetenschapper in de geneeskunde. Hij is de leider van de onderzoeksgroep Infectious Diseases & Microbiology van het Murdoch Childrens Research Institute, hoogleraar Pediatric Infectious Diseases aan de University of Melbourne en Head of Infectious Diseases in het Royal Children's Hospital Melbourne.
Professor Curtis deed zijn preklinische opleiding aan de Universiteit van Cambridge en klinische opleiding aan de St Mary's Medical School, Universiteit van Londen. Hij voltooide een gespecialiseerde opleiding in pediatrische infectieziekten met Fellowships in Londen en Vancouver. Hij heeft ook korte tijd in Gambia, Zimbabwe en Zuid-Afrika gewerkt. Curtis ondernam zijn laboratoriumopleiding aan de Imperial College London St Mary's Campus, waar hij een doctoraat voltooide waarin hij de rol onderzocht van bacteriële superantigeen-toxinen bij de ziekte van Kawasaki en bij stafylokokken en streptokokken toxisch shock-sydroom. Het klinische en laboratoriumonderzoek van professor Curtis richt zich op het verbeteren van de diagnose, behandeling en preventie van infectieziekten bij kinderen. Zijn laboratorium gebruikt de nieuwste immunologische en moleculaire technieken om de immuunrespons van de gastheer te onderzoeken. Hij heeft 16 PhD's, twee BSc Honours, vijf BMedSci, zeven AMS en twee SS-studenten begeleid. Hij heeft ook meer dan 40 RACP-projecten begeleid.
Naast zijn klinische en onderzoeksrollen, heeft professor Curtis een sterke interesse in de opleiding van afgestudeerde studenten. Hij is voorzitter van de afdeling Pediatrie Graduate Research Committee en lid van de University of Melbourne Research Higher Degree Committee en Faculty Research Training Committee.
Andere affiliaties: Hoogleraar Pediatric Infectious Diseases, Department of Paediatrics, The University of Melbourne
Dr. Nicoline van der Maas werkt sinds 2003 bij het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM), waar zij begon als arts-onderzoeker en projectleider van de “telefonische advies- en informatiedienst voor mogelijke bijwerkingen van vaccinaties”. Nadat deze taak in 2011 werd over genomen door het Nederlands bijwerkingen centrum “Lareb”, is zij als arts-epidemioloog gaan werken bij de afdeling “onderzoek en surveillance van het Rijksvaccinatie programma”.
Daar heeft zij difterie, tetanus, poliomyelitis en kinkhoest als aandachtsgebieden. Verder is zij betrokken bij veel studies naar mogelijke bijwerkingen van vaccinaties, vaccinaties tijdens zwangerschap en vaccinaties bij te vroeg geboren kinderen.
In juni 2018 heeft zij haar proefschrift met als titel “Preventie door vaccinaties: evaluatie van vaccinatieprogramma’s en verbetering van surveillance” afgerond. In juli 2018 was zij klaar met de opleiding “arts Maatschappij en Gezondheid” (vrije richting).
Vanaf 1 november 2018 werkt zij ook voor 2dg per week als medisch adviseur Rijksvaccinatieprogramma, hielprikscreening en prenatale screening op infectieziekten en erytrocytenimmunisatie tijdens de zwangerschap.
Dr. Ruud Bekkers: De opleiding Geneeskunde volgde hij aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Vervolgens heeft hij in Zeist en Oss de opleiding tot tropenarts gevolgd. Ook heeft hij 4,5 jaar in Kwazulu (een thuisland van Zuid-Afrika) gewerkt. Na terugkeer uit de tropen is hij in Nijmegen opgeleid tot gynaecoloog. Hij promoveerde op de relatie tussen HPV en voorstadia van baarmoederhalskanker en specialiseerde in gynaecologische oncologie in Nijmegen, Melbourne (Australie) en Newcastle (Engeland).
Van 2005 tot 2016 werkte hij als gynaecologisch oncoloog in het Radboudumc in Nijmegen, met als speerpunten minimaal invasieve technieken, onderzoek naar oorzaken en preventie van baarmoederhalskanker. Ook was hij verantwoordelijk voor de opleiding van artsen tot gynaecoloog. Zijn belangrijkste aandachtsgebied voor patiëntenzorg is minimale invasieve chirurgie, met name robotchirurgie, waardoor patiënten veel sneller herstellen dan na operaties waarbij grote sneden worden gemaakt. Naast de patiëntenzorg begeleid(de) hij diverse promovendi met hun onderzoek binnen de gynaecologische oncologie, is hij docent van diverse cursussen op het gebied van gynaecologie en gynaecologische oncologie, leidt hij artsen op tot gynaecoloog en gynaecologen tot gynaecologisch oncoloog. Landelijk en internationaal is hij actief als voorzitter van de werkgroep cervix uteri, bestuurslid van de pijler oncologie van de NVOG, lid van de commissie wetenschap van de NVOG en bestuurslid van de DGOG. Aan meer dan 90 wetenschappelijke artikelen en diverse boeken heeft hij zijn bijdrage geleverd.
Dr. Pieter Fraaij: In 1999 heeft hij de opleiding tot arts gevolgd aan het Erasmus MC Rotterdam. Daarna is hij gepromoveerd aan het Erasmus MC-Sophia en Heinrich Heine Universität in Düsseldorf, Duitsland. Hierna is hij zich gaan specialiseren tot kinderarts-infectioloog/immunoloog.
Hij is verbonden aan zowel de afdeling Kindergeneeskunde als aan de afdeling Virologie van het Erasmus MC. Deze unieke situatie maakt dat hij basaal wetenschappelijk onderzoek kan doen en dat direct kan vertalen naar patiënten in het ziekenhuis (en andersom). Op deze manier wil hij ervoor zorgen dat we patiënten nu en in de toekomst kunnen blijven behandelen volgens de meest recente inzichten.
Prof. Dr. Christian Hoebe (MD, PhD, SPH) is hoofd van de afdeling Seksuele Gezondheid, Infectieziekten en Milieugezondheid, Volksgezondheid Zuid-Limburg (PHS) en hoogleraar Medische Microbiologie van het Universitair Medisch Centrum Maastricht (MUMC +). Zijn onderzoek wordt uitgevoerd binnen de Maastricht University School for Public health and Primary Care (CAPHRI). Hij heeft meer dan 15 jaar relevante werkervaring op het gebied van onderzoek naar uitbraken, infectiebeheersing, beheersing van seksueel overdraagbare aandoeningen (soa), vaccineerbare ziekten en epidemiologie.
Zijn onderzoeksinteresse is gericht op innovatie op het gebied van infectieziekten en soa-beheersing.
Hij overbrugt epidemiologisch en microbiologisch onderzoek met gedragswetenschappen.
Hij bestudeert|uitbraken, risicofactoren voor transmissie, transmissienetwerken, controlestrategieën en diagnostische methoden. Zijn interessegebied omvat studies over prevalentie, incidentie, beste bevolkingsonderzoek, determinanten voor infectie, seksuele netwerken, innovatieve zorg, voorspelling voor infectie, herinfectie en co-infectie, persistentie van infectie en risicogroepen. Bestudeerde infectieuze ziektemiddelen omvatten Chlamydia trachomatis, Neisseria gonnorhoea, Coxiella burnetti, norovirus, Neisseria meningitidis, Staphylococcus Aureus, parvovirus en anderen.
Specialiteiten: Christian Hoebe werd opgeleid als MD (1995) aan de Universiteit van Maastricht. Specialist Forensic Medicine (1997), Infectious Disease Control (1998). Specialistenregistratie Volksgezondheid en infectieziektenbestrijding (2000 NSPOH Utrecht). Epidemiologie meesters (VvE Rotterdam 2002) en Specialist Epidemiology (Leiden 2005). Specialist Travel Medicine-registratie (LCR Amsterdam 2005). Specialist supervisor (2006 NSPOH, Amsterdam). PhD (UVA Amsterdam, 2004). Professor Infectious Disease Control (2012).
Dr. Ann Vossen. Na het schrijven van haar proefschrift over "Cytokines en T-lymfocyten in transplantatie" op de afdeling Immunologie van de Erasmus Universiteit in Rotterdam, Dr. A.C.T.M. Vossen is opgeleid om medisch microbioloog te worden aan dezelfde universiteit. Ze werkte zeven jaar als klinisch viroloog bij de afdeling Virologie van het Erasmus Medisch Centrum. In 2006 werd ze staflid van de afdeling Medische Microbiologie van het LUMC. Haar klinische werk omvat de klinische virologie. Ze is betrokken bij onderzoek naar herpesvirus-infecties bij de immuungecompromiteerde gastheer en aangeboren CMV-infectie.
Dr. Vossen is lid van het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Medische Microbiologie (NVMM) van de Nederlandse Stichting voor Kwaliteitsbeoordeling in Klinische Laboratoria (SKML).
Drs. Abhijeet Nayak: Zeer gemotiveerde, kennisgedreven wetenschapper met praktische ervaring in vaccinontwikkeling, moleculaire / infectiebiologie en translationeel onderzoek - Opgeleid als een volgende generatie vaccinoloog onder de gewaardeerde Marie Curie-beurs, VacTrain.
Dr. Albert Vollaard: is infectioloog bij de Landelijke Coördinatie Infectieziektebestrijding van het RIVM. Vaccinatie, global health en transmissie en preventie van infectieziekten zijn professionele aandachtsgebieden.
Zijn promotieonderzoek (2005) gaf een beschrijving van de epidemiologie van buiktyfus en paratyfus in Jakarta, Indonesië. Hij is werkzaam geweest als infectioloog in het LUMC tot 2017, bij de implementatie van een basisgezondheidszorgverzekering in een aantal Afrikaanse landen (Pharmaccess) en bij registratie van antibiotica en antivirale middelen (CBG, EMA).
Bij het RIVM is betrokken bij advisering rond vaccinatie bij personen met afweerstoornissen.
Dr. Richard Pebody is hoofd griep surveillance bij Public Health England